En waar voor de wedstrijd door de coaches van beide teams nog werd aangegeven dat met name de duels tussen een aantal herenkoppels bepalend zouden kunnen zijn, was het opvallend dat juist de LDODK-dames uiteindelijk een doorslaggevende rol vervulden, zowel qua scores als verdedigend: 29-27.

Coach Jan Niebeek was vooraf vrij duidelijk. Harjan Visscher, de laatste weken zowel verdedigend als aanvallend in vorm, werd gekoppeld aan Jelmer Jonker. Indien de topschutter van PKC, vorige week nog goed voor meer dan tien goals, kon worden beteugeld en Visscher zelf ook aanvallend zijn ding kon doen, kon dat wel eens een allesbepalende factor zijn. Ook PKC-coach Wim Scholtmeijer gaf aan uit te kijken naar dat duel. Maar ook naar de duels tussen de rebounders Frieswijk en Van Wijngaarden en de strijd tussen Ran Faber en het jonge PKC-talent Jorien Jordaan.

Echter, zoals gebruikelijk wanneer topspelers aan elkaar worden gekoppeld, houden zij elkaar in evenwicht. En zijn het juist de andere spelers die het verschil maken. Het moet gezegd: Visscher leverde opnieuw. De Papendrechters hadden vanaf de allereerste minuut het voortouw, met name via hun dames. Vooral Rixt Bouma had het lastig tegenover Lise van Maldeghem. Maar dankzij Visscher, die in de eerste helft zesmaal scoorde, bleef LDODK in het spoor. Ruststand: 13-14.

Ook Jonker scoorde namens PKC, maar was net wat minder dominant. Dus dat duel werd een winst op punten voor Visscher. Daarbij overigens ook bijgestaan door Terrenc Griemink, die al sleurend en buffelend vele ‘vuile meters’ maakte en daarnaast, als Visscher even niet scoorde, het stokje overnam.

Ook het duel tussen de als twee boksers tegenover elkaar staande Frieswijk en Van Wijngaarden bleek niet doorslaggevend. Frieswijk liet zien dat hij rond de korfzone zeker gelijkwaardig was. En ook scorend deden beide spelers hun ding en hielden elkaar daarmee in evenwicht.

Tot slot het duel tussen Jorien Jordaan en Ran Faber. Dat leek op punten te worden beslist door Jordaan, met soms pareltjes van doelpunten. Pas nadat Niebeek Faber weer inbracht na een paar minuutjes rust, kwam Faber op gang en kon uiteindelijk ook dat duel als onbeslist worden betiteld.

Faber leidde bij een 18-22 achterstand met zijn toen pas eerste treffer het LDODK-kwartiertje in. Vanaf dat moment waren het vooral Femke Faber – verdedigend prima tegenover Sanne van der Werff – Marlou Kuiper en Sabine Verhoef, die zich steeds comfortabeler lijken te voelen, die de ommekeer tot stand brachten. Tevens maakte Esmee van Veen, na een afwezigheid wegens ziekte, in de tweede helft haar rentree. Dat bleek vooral verdedigend een belangrijke factor. En zo waren uiteindelijk de LDODK-dames, ondanks het ontbreken van de geblesseerde Marije Visser, doorslaggevend in deze wedstrijd.

Marlou Kuiper was na afloop dan ook bijzonder blij. “Ondanks dat PKC het voortouw had, wisten we dat we kansen hadden omdat we toch bij konden blijven. We hebben het op een gegeven moment in de tweede helft ook wat anders gespeeld. Meer rust in het spel. Misschien iets statischer, maar wel met meer duidelijkheid over wie we uit wilden spelen.” Daardoor kwamen vooral Kuiper en Verhoef vaker in schotpositie. “En als ze dan vallen, dan voel je dat ook in de zaal. Dat geeft zo’n boost. Dan weet je dat je dit gewoon gaat winnen.”